104
Wel hadden toekomstdroomen meer en meer het
verleden verdrongenmaar 't was altijd nog zoo ver.
Maar twee maanden! Dat was niet lang meer; die
waren immers zóó om.
Niet lang meer! 't Was een juichtoon, die
weerklank vond in zijn treurende ziel.
Niet lang meer 't Was de hoop op herstel
na een gevaarlijke crisis.
En hij begon te reizende reis naar haar. Wat
zou ze lang durendie reis Wat zou de trein
langzaam rijden Voort treinvoortje gaat me
veel te langzaam ik loop haast nog harder;
kom, sneller sneller nog een paar uren
voort, voort. Niet stoppen aan tusschenstationsniet
wachten op aansluitingen ik heb al een jaar
gewacht; voort, voort Ik kan niet langer
wachten
En hij telde de dagen, de uren
Wat gingen ze toch langzaam. Ga toch sneller uren.
't Heele jaar hebben jullie je niet gehaast en nu zou
je nog langzamer gaan! Toch zal ik nog om
jullie lachentijdreisAls ik maar bij haar ben
bij haar
En eindelijk haar laatste brief i maar zoo
anders zoo kort zoo verlegen Ik
ben geëngageerd heel onverwacht kon
niet eerder schrijven jaar nu gauw om
samen spreken blijven voor elkaar, wat we
waren
