64 En 't gekste was ik ging van haar houden Niet, zooals ik van m'n blanke, zoete kindje had gehouden, maar heel kalm en gemoedelijk; er was iets in haar, dat me troostte, iets intiems en weldadigs. Ik hield van haar, zooals ik me voorstel, dat je houdt van je vrouw, als je een jaar of tien getrouwd bent. Als 't jonge er af isen 't toch nog niet sleuren gaat naar ouderdom Zóó hield ik van dat kindje. En m'n Adinda hield van mij. Hoe, dat weet ik niet precies. Je spreekt met zoo'n meisje niet als met je liefste in het witte land! 't Is daar ginds een innerlijke gevoelskwestie. En voorts ook louter lichamelijke zinnelijkheid. Ik weet alleen, dat ze, om bij mij te blijven, twee huwelijksaanzoeken van blauwe broeders afsloeg, die een aardig zaakje hielden en waar ze haar nasi en sambals op tijd en naar behooren zou gekregen hebben. Zij bleef bij mij. Nog een heel jaar lang in die kampoeng. Want ik had overplaatsing aangevraagd naar één of andere benting in het binnenland. Als je ouder wordtlach je wel om liefdes-smart en liefdes-wanhoopvooral als je er over denkt in de rookkringels van een goede sigaar en met den prikkel van gouden cognac in je lichaam. Maar als je nog jong bent en ze gooien je daar pardoes de glazen in van het huisje van je liefde dan ga je er vandoor, naar de eenzaamheid, de wildernis, de rimboe. En je klaagt je leed aan de sterren. Op den duur slijt het dan bij de meesten en ze kunnen met wat meer voorzichtigheid opnieuw beginnen. Dus Adinda bleef bij me. En ik zou haar niet graag gemist hebben toen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1909 | | pagina 230