65 Tot ze me op eens verteldedat er een J)aby komen moest, 't Viel - me.', wel koud op 'tlijf en ik had het vroeger nooit kunnen denken, dat mijn kind een bruine moeder hebben zou. Maar wat zul je er aan doen En trouwensik hield van haar. We wachtten samen op het kindje. De bruine moeder en de blanke vader. 0, ze zouden daarginds gelachen hebben, de blanke menschen als ze gezien haddenhoe zorgvuldig we alles voor 'tjoggie, want we dachten beiden, dat het een jongen worden zou, klaar maakten. Maar als een vrouw waar je van houdt, een kind van je onder haar hart draagt, kijk je niet naar bruin of blank, dan is het kind de hoofdzaak. En we wachten dus samen op het kindje. Het werd dood geboren Jullie hebben nooit zooiets meegemaakt, en je kunt er dus lastig over oordeelenmaar van zooiets raak je kapot, want al was het nu ook maar een bruin kindje, we hadden samen gewacht en gehoopt op onze manier, zij, zoooals een bruine vrouw hoopt en wacht, stilzwijgend, schuchter, maar met dat ver* langen in haar vreemde, strakke gezicht, waarin de oogen alleen schijnen te leven. Daar snapt een blanda niets vanvan dat geheimzinnige leven achter zoo'n donker, stil masker. Maar dat er leven achter is, weet ik, heb ik ondervonden. Adinda klaagde niet, huilde niet, ze lag heel den langen, loomen dag op de baleh-baleh in de galerij. We spraken er niet veel over. We lazen in elkaar's oogen. f

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1909 | | pagina 231