65
Tot ze me op eens verteldedat er een J)aby komen
moest, 't Viel - me.', wel koud op 'tlijf en ik had het
vroeger nooit kunnen denken, dat mijn kind een
bruine moeder hebben zou. Maar wat zul je er aan
doen En trouwensik hield van haar. We wachtten
samen op het kindje. De bruine moeder en de blanke
vader. 0, ze zouden daarginds gelachen hebben, de
blanke menschen als ze gezien haddenhoe zorgvuldig
we alles voor 'tjoggie, want we dachten beiden, dat
het een jongen worden zou, klaar maakten.
Maar als een vrouw waar je van houdt, een kind
van je onder haar hart draagt, kijk je niet naar
bruin of blank, dan is het kind de hoofdzaak. En
we wachten dus samen op het kindje.
Het werd dood geboren
Jullie hebben nooit zooiets meegemaakt, en je kunt
er dus lastig over oordeelenmaar van zooiets raak
je kapot, want al was het nu ook maar een bruin
kindje, we hadden samen gewacht en gehoopt op
onze manier, zij, zoooals een bruine vrouw hoopt en
wacht, stilzwijgend, schuchter, maar met dat ver*
langen in haar vreemde, strakke gezicht, waarin de
oogen alleen schijnen te leven. Daar snapt een blanda
niets vanvan dat geheimzinnige leven achter zoo'n
donker, stil masker.
Maar dat er leven achter is, weet ik, heb ik
ondervonden.
Adinda klaagde niet, huilde niet, ze lag heel den
langen, loomen dag op de baleh-baleh in de galerij.
We spraken er niet veel over. We lazen in elkaar's
oogen.
f