71
afgesloten hadWant vandaag was 't hun laatste
dag geweest.
Die herinnering bleef hemom verder te levenaf
te leven! Want hij had z'n liefde nu toch eindelijk
gekenddie had hem eindelijk in haar armen genomen
en vertroeteld en gekoesterd als een lang verwaar
loosd kind.
De grooteheilige liefde
Morgen zou hij verdwenen zijn. En nooit zou ze
hem terugzien. Want dat mocht, dat kon natuurlijk
niet. Maar zeven volle, lange dagen ook!
Zou ze hem kunnen vergeten? En nooit, nooit
meer aan hem denken? Och, dat hoefde ook niet!
Want hij zou denken, en denken voor twee. En
niets, niets vergeten. Alles had hij behouden van die
zeven dagen. Zooveel zonzooveel geluk
En dat alles in zijn dorre, doode leven! 'tWas
om te huilenheel stil en zachtom te beven van
ontroering
In 't ruischenin 't stervenheel vervan de zee
hoorde hij haar naamieder golfje bracht hem aan en
ieder golfje nam hem mee terug. En in de sterren
lachten haar oogen
Grauwer en grauwer werd de zee, maar altoos nog
zong daar haar naam. En de nacht ging komende
eeuwige nacht voor hem. Maar de sterren behield
hij, die bleven eeuwig zijn sterren!
Toen stond hij open langzaamals in een droom
ging hij naar binnen
