NOCTURNE.
Et je me sens, malgré toi, solitaire...
voor Dols.
En d'avond is toen zacht gegleden
Langs 't wijd-gespannen vlak der zee
Hoog van den hoogsten top der duinen
Heel langzaam met de golfjes mee
Een zoete deining als een liedje
Voor een vergeten, klein verdrietje,
In d'open hemel, hoog en ver
Een vrome, eenzame avondster;
En 't blanke zeevlak als een wereld
In lichten glans van d'avond lucht,
En honderd, kleine veêren wolkjes
Gelijk een vreemde vogelvlucht
Toen is m'n hart zoo bang geworden
Voor 't vreemde wezen van de zee
De golven zongen 't zacht bekoren
Al lokkend in m'n suizende ooren,
En 't vleide zachtjes aan m'n hart:
Wij zijn de golfjes van de zee,
Ga met ons mee, ver met ons mee,
