87
Wij weten niets van 't vreemde leven
Zijn kind'ren van de zee gebleven
Wij weten niets en glijden voort
Al ongestoord al ongestoord
En kassen zacht de grauwe landen
En rusten 's nachts aan vreemde stranden
Ga met ons mee ga met ons mee".
Toen heb ik met m'n hart gestaan
Tot al het land was doodgegaan
We hebben samen daar gewacht
En doodstil lag de grauwe nacht.
En toen de golfjes zijn gekomen
Heb ik m'n eigen hart genomen
En 't op hun deining neergelegd
Toen op de golven wiegde 't mee
Wijd in den nacht de donkre zee
Onder den druk van donkre luchten
En van het strand de golven vluchten
En ik hield niets meer dan m'n leven
Toen ik m'n hart gaf aan de zee
Hans.