JULIANA-DAG.
Dezen dag zullen we wel nimmer vergeten
Dagen lang hadden we in spanning doorgebracht.
Ook wij meenden, evenals vele niet-militairen in den
lande, telkens kanonschoten te hoorenook wij
meenden telkens, dat gejuich of ongewone geluiden
vanuit de stad kwamen.
Totdat op een morgen enkele officieren het bericht
meebrachtendat in de stad een bulletin was aan
geplakt. En als een wervelwind ging de blijde tijding
door de gangen en lokalen van de aloude Academie
heen. Iedereen was blij, wilde blij zijn, maar die
ellendige twijfel! «Zou het wel waar zijn, wel
wérkelijk waar zijn?" Dat was op vele gezichten te
lezen.
Nauwelijks was de eerste morgenles geëindigd of
alles stroomde het buitenplein opom de vlag te
kunnen zien, die op den Bredaschen toren geheschen
zou wordenzoodra de tijding officieel bekend zou
zijn. Toen de 40 minuten verstreken waren, maakte
geen sterveling de minste aanstalten ook maar om
naar binnen te gaan en in deze bijzondere
omstandigheden deed zelfs de officier van piket een
1
