2
oogje toe en ook het gevreesde rapport is op dezen
dag voor 't eerst niet gehouden
Ik denk, dat wel nooit onze kerktoren door zóóveel
oogen, tegelijk aangestaard is, als in deze oogenblikken
Tot opeens een hevig gedrang in de richting van de
buitenpoort plaats had: het lang verwachte officieele
telegram werd gebracht en een oorverdoovend spontaan
gejuich ging op. Toen begon men weldra de vlag op
't Academiegebouw te hijschen en op eenmaal werd
het stil in den zwarten drom, die er op het buitenplein
stond dicht op elkaar gedrongen. De hoofden ontblootten
zich snel en het Wilhelmus van Nassauwen werd aan
geheven.
Toen de laatste tonen wegstierven, was de nu
geheel ontplooide vlag reeds vroolijk aan 't wapperen
de mutsen en kepi's vlogen de lucht in en een drie
werf Hoera", vól geestdrift, weerklonk.
We kunnen niet zeggenwat door onze jonge
harten ging, toen we daar op dat buitenplein stonden,
in de militaire houding, opziende naar de Neder-
landsche driekleur, die, zich sierlijk ontplooiend,
snel hooger steeg aan den vlaggestok.
Het juichte in ons: »Er is een prinsesje geboren!"
En in vele oogen blonk een traan en op alle
gezichten, ook op de anders het meest onverschillige,
was de diepe ontroering te lezen.
De klokken van den ouden grijzen torenwaar
later ook de vlag op verscheen, begonnen te spelen,
allerlei oud-vaderlandsche deunen.
Dat klonk zoo plechtig en zoo blijde tevens. De
heldere klokkeklanken vervulden de lucht, die vól
was van gejuich en van vreugde
