11
Enfin, tante zag in hem haar ideaal, dat zelfs zóó
hoog stond dat het haar jeugdidyllen voor goed uit
het geheugen verjoeg, en daarmede was alles afge
daan.
Arme schilderhoe verguisd zult ge U in Uw donker
graf gevoelen. Arme man wiens beeld zoo op den
achtergrond gedreven werd door de verliefde blikken
des heeren Dommelhuizen
Toen tante vertelde, dat ze in het najaar dachten
te trouwen en mij vroeg getuige te zijn, hetgeen ik
gaarne aannam, kon ik een duivelachtige grijns niet
verhelen; eindelijk zou ik eens tante's werkelijken
leeftijd vernemen. Doch zoo ver was het nog niet.
Het diner, dat een intiem karakter droeg, was goed
en in de beste stemming namen we den volgenden
dag afscheid om de marteling van hossen en boemelen
in de omgekeerde volgorde weer te ondergaan.
Aanstaande oom Dommelhuizen bracht ons weg in
de brik. Even kon ik een glimlach niet onderdrukken
toen ik bij het afscheid nemen tante hoorde fluisteren
»kom je gauw terug, schat?"
Ze zag het zeker dat ik lachte, ten minste een
donzig rood kleurde weer haar wangen en ze bood
in haar verlegenheid haar lippen zoo maar in het
openbaar den heer Dommelhuizen tot kussen aan
hetgeen deze laatste met zichtbaar welgevallen deed.
We reden weg en tante bleef nog lang bij het
hekje staan wuivenwien dat wuiven gold is niet
met zekerheid te zeggen, in elk geval, was het de
eerste keer dat ze zoo lang in de deur bleef staan
bij ons vertrek.
