34
De «Juffrouw van hierover" is een erg lief mensch:
's Morgens om een uur of negenwanneer ik op mijn
kamer zit te werken bij 't open raam, maakt ze de
luiken van 't oude huis open. Het gepiep der roestige
scharnieren doet me altijd opkijken en een krachtig
«morgen juffrouw" in haar richting zenden (ze is een
beetje doof moet u wetendat met een langzaam
knikje en een allerinnemendst glimlachje van haar zijde
beantwoord wordt.
Wat de juffrouw overdag uitvoert alzoo? Maar, lieve
deugd, ze brengt haar tijd hèèl nuttig door: in de
morgenuren maakt ze wollen onderlijfjes voor de ver-
eeniging «Doet wel en ziet niet om" (waarvan de
daden steeds kolommen druks in het plaatselijk blaadje
beslaan's Middags breit ze kousen voor dezelfde
vereeniging, achter het spionnetje aan de straatzijde,
om tegelijkertijd óver haar bril een oogje op de
voorbijgangers te kunnen slaan.
De «Juffrouw van hierover" is een bijzonder lief
mensch: alle landloopers kunnen zeker zijn, bij haar
een cent los te krijgen en het oude brood geeft ze
geregeld aan buurvrouwdie het niet erg breed
heeft.
De «Juffrouw van hierover" is niet alleen een lief,
maar ook een vroom mensch:
Eiken Zondag trekt ze haar beste plunje aan,
steekt een paar pepermuntjes bij zichdoet haar
mooie gitmanteltje om en wandelt voetje voor voetje
naar de kerk.
Meer kan ik u niet vertellen. Zóó is het leven van
de «Juffrouw van hierover".
