43
«Jansen, rij is een volte,'' zegt de Luint.
Sjaepie schrikt opja'k zie nog hoe d'ie ineens
recht ging zitten en ie van 't plotselinge van z'n paard
viel. 'k Hoor 'm nog zegge: «Luint, ikvald'raf!"
U kan begrijpen, hoe die genomen werd door ons;
'k dee natuurlijk ook mee, maar nou spijt 't me.
'k Hoop, dat ie 't me vergeven het
Dat ze Sjaepie nog afgericht hebben gekregenis
me een wonder. Maar de wachtmeester was d'r knap
in. Die zei altijd: «nou, ginnegap nou maar niet, ik
heb d'r wel andere klein gekregen".
En hij het Sjaepie huzaar gemaakt.
Van rijen het ie nooit kaas gegeten, maar één ding
kon die beter dan wij allemaaldat was schrijve.
's Jonges, 's jonges, wat kon die 'n mooie krullen
om die letters maken.
'kWeet niet, hoe 'tis gegaan, maar op z'n laatst
mochten we 'm allemaal lijen in 'tpeleton.
Hij dee altijd alles voor je. Wou je een mooie
ansiegkart an je meissie sturedan vroeg je 't maar an
Sjaepie, en die maakte een vers d'r op, krek als
Vondel, 'k Weet nou nog, wat ie is op 'n briefkaart
van mijn het gezetWacht, hoe was 't ook
weer, .ja, zoo:
Eeuwig wil ik met U zijn,
In leve en in sterreve,
Eeuwig blijv' mijn liefde dein
Al most ik rijkdom derreve.
'k Heb dat «derreve' nooit goed begrepe, en 'k
dacht zoo, dat begrijp Lisie ook nooit, en toen heb
ik de d maar doorgekraptdat zal ze wel liever hebben
gezien ook
