45
«Wat", zegt Hein, «neemt die laffe stiekemerd
van mijn geen glazie an!" en meteen gooit ie z'n heele
glas tege Sjaepie z'n kopdat 't bloeide.
Toen ben 'k nijdig geworde; ik kon mezelf niet
houwe en ik ben op Hein angevalle.
Hij zou me zeker hebben doodgeslage
Maar Sjaepie zag, dat 'k verloor en sprong ineens
naar Hein z'n keeldat ie geen asem meer had
Zoo het ie me gered
We hebbe d'r alle vier voor in de pot gezete. 't Is
m'n eenigste straf geweest.
Maar Sjaepie is ziek geworde d'r van.
'tHet toen al maar een haartje gescheeld of ie was
d'r geweest. Hij was nog erg overspanne, zei de
dokter. Nou, dat was ie.
Toen-ie in de stal lag, ben 'k 'ris naar 'm toe
geweest. «Janus," zoo noemde-n-ie me, «Janus, je
bent altijd goed voor me geweest. Wil je wat voor
me doen?" Nou, dat was natuurlijk.
«Zeg, hier hei je m'n sleutel van m'n kist; wil je
mijn 'tpertretje brengen?"
'k Was erg nieuwsgierig en 'k vroeg, wat dat nou
eigenlijk was.
En toen ging-d-ie an 't vertelle:
Ja, zie je, we benne tweelingen, m'n zussie en
ik. 'k Ben vroeger metselaarsjongen geweest, 'k was
toen zestienzij ook. Nou bracht ze me altijd me
eten. 'k Hield vreeselik van d'r.
Op 'n dag het ze dat pertretje laten maken. Ze zei
toen lachend: «als ik doodga, dan erref jij 't." Ik
ben toen ernstig geworden, 'k weet zelf niet waarom.
Een week later bracht ze me op een dag weer ete.
