85
schijnen het haar thans toezijn ze gelukkig geweest
toen was ze weduwe!
Men had haar manden vader van hare beide
kinderen vermoord
Alles gaat langs haar heenlaat haar koudhet
dringt niet tot haar hart door, tot plots
Langzaambedaard en zelfbewust betreedt de pianist
de groote musicus, het podium. Minzaam buigend
neemt hij de toejuichingen in ontvangstzet
zich aan het klavier
Een oogenblik van stilte, ademlooze stilte heerscht er in
het gebouw. Eene stilte, die wijst op eene spanning,
die komen moet, die komen zal.
Daar ruischen de heerlijke accoorden door het groote
gebouw.
Plotsricht zij zich opstaart naar
den pianistals gehypnotiseerdwat is
dat?wat verkondigen die tonen, die ge
heel harmonieeren met wat in haar leeft?
En ze ziet den pianist spelenze ziet de toeschouwers
in ademlooze spanning luisterenluisteren naar die
goddelijke, volle, wegsleepende accoorden, die tot hen
spreken, ja, maar niet zooals tot haartot
haardie gekend heeft het leeddie gevoeld heeft de
smartdie trillen in die tonenmaar die ook het
geluk gesmaakt heeft, waarvan de pianist vertelt.
En langzamerhand verdwijnt de zaal voor hare oogen
de toehoorders schijnen zich te verwijderen,
verder en verderen de muziek klinkt zachter
en zachter, maar blijft duidelijk hoorbaarvoor
haar hart
