100
Lang, héél lang. staarde de vader zwijgend op
zijn jongen. Dan bukte hij zich, drukte zacht een
lange kus op de half geopende roode kinderlipjes, en
richtte langzaam zijn hoofd weer op. Twee groote
tranen bleven achter op het blozende jongensgezichtje.
En hij, de vader, hij voelde het, het was voor
'tlaatst geweest, hij zou zijn kind niet meer wakker
zien.
Woest drukte hij zijn handen in de brandende
oogenals om te stuiten den stroom van heete tranen
die geluidloos tusschen zijn tengere vingers door op
't witte laken vielen
Stil bracht de moeder het slapende kind weer naar
zijn bedje
Toen zij terugkwam, vond zij haar man in slaap,
de tranen nog glinsterend tusschen de donkere wimpers,
die zich gesloten hadden om de oogenvoor goed
om zich nooit, nooit weer te openen.
Vermoeid van het wakenreeds vele nachten achter
een, sliep ook Mary in aan zijn bed.
Tegen middernacht stierf hij
Hij lag kalm nu, als in rustigen slaap, een
gelukkige glimlach scheen nog te spelen om zijn mond.
Hij had zijn kind nog gezien, vóór hij ging slapen!
H.
