140
teerd. Vervolgens construeert hij boven op de tafel
een stellage, om zoodoende de zoldering te bereiken
en hier met levensgevaar een paar woorden op te
krabbelen. Als hij weer afgedaald is, schijnen plotse
ling zijn levensgeesten hem te verlaten; met de armen
onder het hoofd verzinkt hij in een dolce for niente
van Y dagen (zie formule). Toch weet hij zich met
onbegrijpelijke energie in de houding te wringen, als
een officier binnenkomt. Wanneer hij zijn tijd heeft
uitgezetenverlaat hij met dezelfde nonchalante houding
weer het verblijf van zijn verbanning
Doch geheel anders en waarschijnlijk meer sprekend
tot Uw gevoelig Vader-, Moeder- of Zusterhart, doet
de jongstejaar zijn intrede. Zijn tranen ingehouden
hebbende tot hij alleen is, barst hij in deze dingen
uit, zoodra de deur gesloten is. Hoort hij het laatste
sleutelgerammeldan wil hij zich met een theatraal-
gebaar tegen de deur werpen, doch bij nadere be
schouwing denkt hij nog juist bijtijds aan de onver
mijdelijke onkosten van nieuwe beschildering, neemt
zijn plaats weer in en laat zijn zwaarmoedige gedachten
den vrijen loopwaarin zijn ouders de eerste plaats
innemen. Plichtmatig werkt hij 16 uur achtereen
door en probeert een reeks repetities vooruit te vossen.
Doch genoeg van dit beeld van onbeduidendheid. Dat
van het aantal potbewoners der toekomst velen tot
de eerste en weinigen tot de tweede soort zullen
behoorenis de oprechte wensch van
Mozes.
Alkmaar, '09.
