CXIX
Maar spoediger nog dan gedacht, was de oefenings-
maand afgeloopen en vertrokken we naar de diverse
detachementen.
Nog even daarvóór greep eene der gewichtigste
gebeurtenissen van het seizoen plaats en hadden
we ons eerste klassediner met zijne vele emotie-
speeches en, niet te vergeten, met het lied van
onzen heldentenor Gr. A.die ons werkelijk in alle
opzichten overdonderde, zóó zelfs, dat Loes en de
zanger zelf al spoedig op raadselachtige wijze achter
de coulissen waren verdwenen. Vele speeches
volgden elkaar opspeciaal Tis scheen het een ware
sport te vinden. Maar toen Oom Tobias begon over
schependie elkaar in donkeren nacht voorbij
zeilden als korrels uit eene peperbus, werd het tijd
om op te breken. Verder blijft mij nog iets vaags
bij van een tram vol cadets, van rozen, stoom-
caroussels, Oud-Breda, bloemenmeisjes, poffertjes
en maanlicht.
Genoeg't was een waardig besluit van ons
cursusjaar. Ons eerste klasse-diner stond op pooten
wat zich vooral daardoor kenmerktedat ten slotte
niets of niemand meer op zijn pooten stondzelfs
nog niet eens allen den volgenden morgen bij de
„kateroefening".
Maar een ding is zeker, ons eerste diner is niet
ons laatste geweest. Laten we hopen, dat het
volgende ons allen weer te saam zal vinden, om
een dronk te wijden aan de Kilacadmonsche
Vergangenheit
Lang leve Iii
Kudel.
