CLXVII
Uitermate vroolijk ging het er toe, speech na
speech werd afgestoken en aan den kok werd onder
het aanbieden van een glas wijnonze eerbiedige
hulde betuigd voor zijn kookcapaciteiten.
Om acht uur eerst liep het diner af en werd
dit gevolgd door een nafuifje, waartoe de dames
nogmaals afgehaald werden; heel gezellig.
Maar: „Er is een tijd van komen,
er is een tijd van gaan",
dat ondervonden we nu. Tegen tien uur werd de
finale gegeven en om liet afscheid zoo zacht
mogelijk te maken, brachten we de dames naar
huis onder het zingen van
Hihaho
Er is maar een Assaut! en
Hi, ha, ho!
Volgend jaar weer zoo.
Met een hartroerend: „Bonsoir mes amies,
bonsoir", werden de feestelijkheden besloten.
Nu brak de tijd van vossen weer aan, maar de
invloedssfeer van het Assaut reikte zoover, dat
daar in den beginne nog niets van kwam.
Een bijzonder gevolg hiervan was de geboorte
van de D-fuif, een bron van ellende voor de
slachtoffers.
Alsof de senaat nog niet genoeg gefuifd had,
werden twee hunner den 30sten April afgevaardigd
naar de feestelijkheden in Breda.
