21
Marian stamelde hijdocli verder kwam
hij niet; hij wankelde, bracht beide handen naar
de keel en viel achterover neer. Hij was dood
een Japansche kogel had hern in de volle borst
getroffen.
Ginds, bij de veldwacht hitste vuurstraal op
vuurstraal door den nacht, knal op knal daveide
aanlangzaam wegrollend en verklinkend tusschen
de boomen, dan overstemd door nieuwe schoten.
Een chaos ontstond van woeste geluiden, er
woedde een hevig gevecht.
Den volgenden morgen ging de Russische
veldwacht-commandant persoonlijk den postenketen
langs. Hij was in eene uitnemende stemming,
want de nachtelijke aanval der Japanners was met
betrekkelijk geringe verliezen afgeslagen. Boven
dien was het weer veel beter geworden en heldere
zonnestralen gleden over een land van eindeloos wit.
Ook de postdie gisterenavond het eerst was aan
gevallen, was weer bezet door twee eenzame
infanteristenfiguren, in scherpe omlijning zich af-
teekenend tegen den lichten achtergrond. Achter
hen op eenige meters afstand lag eene vormelooze,
sombere massa, gehuld in eene grijze overjas,
half weggezonken in de sneeuw. De veld wacht
commandant, een oude baardige sergeant-majoor,
ontblootte even het hoofd en treurig schudde hij
