18
te laat is. De meisjes worden thuis gebracht.
„Jullie komen morgen, hoor!" O beslist, de match
wilden ze niet misloopen
Het was hoog tijd, een half uur langer en we
waren nooit meer in ons nachtasyl gearriveerd,
hetgeen nu nog juist mogelijk wasten koste van
het laatste greintje fut dat ons nog restte.
4 uur thuis: alweer zaaiert.
Eindelijk liggen de heeren op hun „paradis-bett".
„Wie doet het licht uit?"
Wacht dat zal ik wel even uitgooien met een
zaaiert! Dries natuurlijk.
Toch is het licht zonder ongelukken uitgedraaid.
Door wien? Bij Nabbi Allah, ik weet het niet
niet meer.
De eindstrijd zal beginnen:
Kampzalig overschot van het kranig elftal: de
cavalerist ontbreektmoest helpen staken in A'dam.
Center-voor buiten gevecht gesteld. Rechts half
meer dood dan levend.
Geen wonder dus dat ook het moreel geschokt
was. Zelfs de aanmoedigingen der jonge dames
mochten niet baten; de stand bleef O—0 tot 5
minuten voor tijd en toen. ja toen gebeurde
het voor de eerste maalwordt onze doel verdediger
gepasseerd
Het was verloren spel. Eindstand 20.
We zoeken troost voor het geleden verlies bij
onze vrouwelijke supporters.
De een of andere artiest vereeuwigde het gezel
schap, dat toen de zoogenaamde kritische tempe-
