80
nifique" te vervallen, toen wachtte ons eene ver
rassing. Of neeneerst werden we aan den luitenant
van piket voorgesteld. Maar daarna werden we
verzocht om als gast in de eetzaal mee aan te
zitten, werkelijk een charmant idee en allergezel
ligst, zoo te midden der Belzen. Och, 'tging
eigenlijk weer net als op de Koninklijke in Breda.
Orders, 'tzij al of niet van blijvende waarde,
werden voorgelezen, er werden dringende inlich
tingen gevraagd en bedienden, die daar naar den
naam van gar pon" luisteren, renden met „opge
stoken" schalen heen en weer.
Nu ik zooveel schitterends van de Ecole Militaire
heb verteld, zult gij U misschien een beetje-
ongelukkig en misdeeld gevoelen met onze goede
oude Academiemaar ik heelemaal niet.
Ja, 'twas daar alles mooi en soms werkelijk
schitterendmaar nergens was het gezellig, nergens
heb ik eens een warm hoekje gezien. Een amuse
mentzaal was er, die in 'tniet verzonk bij de
onze. G-root en koud was die binnenplaats; ook
daar tochtte het, maar het leek er wel tienmaal
zoo guur. Steil rijzen de muren er aan vier
zijden op; geen dikke pilaren, geen oude bogen
en geen colonnade's. Neen, daar kreeg ik een
gevoel als een muis in de val. Over alles lag
diezelfde gloed van nieuwheid, dat koude fonkelend-
nieuwe. Nergens was een plekje gras of een
groepje boomen te ontwaren; geen walletje, geen
Spanjaardsgat, geen torens uit vroegere eeuwen!!
Zekerik moest bekennendat het een prachtvol
bouwwerk was, maar toch had ik het niet voor
