54
me nu weer te zien als hm, als enfin, je
begrijpt me wel!"
Henk knikte zwijgendhij begreep 't wel.
„Zie je en nu denk ik, dat ze, niet wetende hoe
'tme te schrijven, maar botweg niet geantwoord
heeft."
„Nu kerel, dat geloof ik nooit, onmogelijk is
'tnatuurlijk niet, maar dan had je 'ttoch wel
aan haar laatste brieven geleidelijk moeten merken
En is dat 'tgeval?"
„Eh nee, dat is 't 'm juist, wat 't voor
mij ook zoo onbegrijpelijk maakt; en toch is't de
eenige oplossing, die ik er voor weet."
„Nee Tom, ik zeg je, daar zit wat anders achter,
misschien ben je zwart gemaakt, of wil haar
familie 'tniet hebben. Maar weet je wat, ga van
middag even naar Suus de Rijk, die is immers
haar hartsvriendin? Die weet er natuurlijk alles
van."
Zij stonden nu voor Tom's woning. Tom zelf
keek in gepeins verzonken voor zich uit. Toen
gaf hij Henk de hand tot afscheiden zei
„Waarachtig, dat is een idee. Ik ga er van
middag nog heen; niet, dat 't me veel kan
schelen de ironische glimlach verscheen weer
op Henk's gemoedelijk gelaat maar ik wil
weten, wat Mary er toe bewogen heeft mij zóó te
behandelenom vier uur in Centraal
„All right", antwoordde de ander, die reeds
opweg was naar zijn eigen kwartier, „addio
„Saluut," riep Tom, terwijl hij de sleutel zijn
eigen sleutel, een Kerstgeschenk tot den hals
in de deur stak.
