57
de vele opmerkingen en vragen over zijn rijtoer
beantwoord had, was de maaltijd reeds lang afge-
loopen.
Twee zware slagen dreunden van de klok van
den grooten toren, toen Tom het huis verliet,
teneinde te trachten van Suus de Rijk de reden
te hooren van Mary's onverklaarbaar gedrag. Suus
moest 't wetenredeneerde Tom. Geen j} enkel
meisje kan een geheim voor zich bewaren, stel
dat 'teen geheim is.
II
Tom had goed gezien. Suus wist 't. Maar Tom
werd niet gewaar, dat ze 'twist.
Ja, de juffer was thuis, en de meid, die het
monumentale poortje, dat toegang verleende tot
het in Oud-Hollandschen stijl opgetrokken huis
van de de Rijk's, ontsloten had, slofte naar boven,
naar de kamer van de „juffer", om het bezoek
van den „seldaat" aan te dienen.
„Een soldaat? O, meneer van Helm zeker!"
„Juist, juffer, van Helm zee-d-ie."
„Laat meneer maar boven komen, Anna."
Suze lag vrijwel languit op een divan'; links
van haar, naast 't rolkussen dat haar hoofdje
ondersteunde, bevond zich een corpus juris; aan
den anderen kant lagen gedichten van Marie
Madeleine. Die divan was de trots van haar „kast".
Geen wonder, want hij werd overdekt door een
kleed van echt tijgervel, waaraan zes tijgers,
wier platgedrukte koppen langs den rand afhingen,
