58 hadden meegewerkt. Dat was een geschenk van haar oom, die als ingenieur vele jaren in Afrika was geweest. Op al die tijgers lag Suus, in een zalig niets doen. 'tWas ook een echt boudoirtje om heerlijk in te zitten soezen. En nu kwam die Tom. Ja, waarvoor kwam die eigenlijk? Suus richtte zich op, want ze hoorde hem de trap opkomen. Om Mary natuur lijk, om die arme schat. Nu, als ze helpen kon. „Dag Suus „Hé Tom, kom jij me eens opzoeken? Hoe maak je 't wel „Dankje, gaat wel, en jij?" „O, best gelukkig, 'tis dol leuk in Mokum! Ik ben corpslid! Bar leuk Jö. Vorige week reuzen- jool gehad. Gelukkig geen lijken te betreuren, zooals bij jullie heeren altijd 't geval is. Hoe lang heb je vacantie?" „Elf dagen. Weinig hé? Jullie hebt zeker langer?" „Noueen maandMaar wij vossen in de vacantie weet je. En Rechten is moeilijk!" „Alsjeblieft, dat geloof ik, alleen de helderste koppen aan de Universiteit wagen zich aan de jurisprudentie",' spotte Tom. „Nee, da's maar gekheid, maar als je als meisje voor advocaat studeert, verwachten ze de onmo gelijkste dingen van je", zei Suus thans ernstig en overtuigd. „Je moet niet vergeten dat wij op 't oogenblik nog steeds de baanbreeksters zijn voor het doen verdwijnen van een eeuwen-oud vooroor-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1912 | | pagina 204