64
t zelt maar doenals ze dat noodig' oordeelde
en
„1 Amour est enfant do Bohème
Qui n'a jamais connu de loi"
zong gilde ze, terwijl ze de trap afdanste.
Daarbinnen, in het intiem interieurtjezaten
Tom en Mary gedurende een „fractie" van een
minuut, zooals Suus hen verlaten had.
Het was Marydie het stilzwijgen verbrak.
„Ik ben blijdat ik je nu kan sprekenTom
want ik wilde je een voorstel doen."
„Mij een voorstel doen, wat bedoel je?"
„Ik wou je vragen, goede vrienden te zijn Tom
en te vergeten wat geweest is
Het was er uit. Mary had er vreeselijk tegen
opgezien, ze kende Tom's karakter zoo goed! 2e
wist, dat hij zou denken dat ze uit louter wispel
turigheid hem zoo had behandeld. Maar het kon
nu eenmaal niet anders. Hoe dikwijls had zij het
niet uitgeschieid, in haar kamertje thuis, als ze
er aan dacht, hoe mooi alles had kunnen zijn.
Maar 't ergste wasdat hij er onder leed. Och
zij was al gewend aan 'tidee, den laatsten tijd!
Ze waren toch ook eigenlijk nooit „echt" verloofd
geweest, al hadden ze elkaar wel beloofd niet
met anderen „te gaan". En toch, in October,
toen hij weer naar de Academie gingZijn
afscheid van haarZoo hoopvol had hij 't gezegd
Nog één jaar Mary, dan zijn we voor altijd bij
elkaarEn zij. toen had ze hem zwijgend
op de lippen gekust. Arme Tom
