6
mers verleden jaar een paar maanden bij G-errit
geweest en toen was 't gebeurdtoen had hij zelf
zoo grof gespeeld en G-erritom alles te dekken,
had voor de zaak verder gezorgddat moeder het
niet merken zou.
't Was er uit; hij rilde. In 't oog van zijn
moeder was hij nu gevallen
Ze was heengegaanhad niets gezegdmaar juist
dat stilzwijgen zegde genoeg. Toen kwam de reactie
na de opwinding, 't Was zoo mooi, o zoo mooi
om zoo iets te lezen, maar om zelf zoo iets uit
te voerenmaar neen, hij was gelukkig, hij
wou gelukkig wezen, hij moest gelukkig wezen,
't Was voor Gerrit, dan zou hij gelukkig wezen.
Machinaal den tijd wegliamerende tiktakte de
klok voort, dom regelmatig, zonder ophouden.
Free,
