82
tuin begaf hij zich naar de deur en klopte aan.
Het duurde eenigen tijd voor deze geopend werd.
maar na een herhaald ongeduldig tikken met den
knop van de rijzweep verscheen do eerwaardige
figuur van den ouden molenaar op den drempel.
Op het zien van de onverwachte en ongenoode
gasten betrok zijn gelaat niet weinig, maar nadat
von Rotenbach hem de reden van hun komst had
medegedeeld, liet hij den luitenantzonder verder
iets van zijn ontstemming te toonenbinnenkomen
en wees hem den weg naar de kamer, waar hij
zou logeeren. De oppasser sliep in de schuur bij
de paarden. Na den officier te hebben voorzien
van het noodige om zich te verfrisschen, verliet
père Deschamps het vertrek onder de mededeeling
dat, daar zijn vrouw gestorven was, zijn dochter,
die weldra thuis moest komen, wel voor een middag
maal zou zorgen.
Toen hij zich van het fijne grijze stof, dat zijn
lichaam van onder tot boven bedekte, gereinigd
hadvoelde von Rotenbach zich een ander mensch
en strekte zich welbehagelijk op zijn leger uit, in
afwachting van den beloofden maaltijd. Nog niet
lang had hij zoo gelegen, toen een kloppen opzijn
kamerdeur hem deed opspringen. Op zijn „ja",
trad een jong meisje van ongeveer twintig jaar
het vertrek binnen. Het was père Deschamps'
dochter Marie, „la belle Marie du moulin" zooals
de dorpelingen haar noemden. Nu, ze had alle recht
op dezen naam, want zelden had von Rotenbach,
die toch ruimschoots gelegenheid had gehad 0111
het schoone geslacht te leeren kennen, zulk een
