83
fijn gezichtje aanschouwd. Een oogenblik bleef hij
verstomd staan en zijn gelaat moet wel onver
holen zijn bewondering uitgedrukt hebben, want
toen zijn oogen de hare ontmoetten, die donker
en vol uitdrukking waren, sloeg zij ze neer en
bloosde tot achter de ooren. Wat was ze bekoorlijk
in haar eenvoudig licht japonnetje, dat haar slanke
figuurtje zoo goed deed uitkomen en hoe aardig
werd haar blank gezichtje met dat fijne neusje en
die frissche roode lippen omlijst door het lichtgol-
vende bruine haar. Een oogenblik stonden ze
zoo zwijgend tegenover elkaar; toen herstelde von
Rotenbach zich van zijn verbazing en buigende
verontschuldigde hij zich over de wijze waarop hij
het huis was komen binnenvallen en den last,
dien hij haar daardoor ongetwijfeld bezorgde. Zij
beantwoordde zijn excuus met de verzekering, dat
hij zich daarom maar niet moest bekommeren en
vroeg hem of hij er bezwaar tegen had zijn middag
maal alleen op zijn kamer te gebruikendaar haar
vader liever niet met een„maudit
Prussien aan één tafel wilde zitten" vulde von
Rotenbach lachende aan, toen ze verlegen zweeg.
Hij verzekerde haardat hij zich geheel naar hare
wenschen zou schikkenwaarop zij de kamer
verliet om eenige oogenblikken later terug te keeren
met het noodige om de tafel te dekken.
Toen zij hiermede gereed waswenschte zij
hem smakelijk eten en liet hem alleen. Hij was
diep getroffen door de buitengewone schoonheid
en lieftalligheid van dit eenvoudige landmeisje,
doch zijn leege maag gunde hem voorloopig geen
3
