4?
Zachtjes klopte hij tegen de ruiten. Verschrikt
wendde ze het hoofd om en hem voor het raam
ziende staan, sprong ze op en snelde er heen.
Blijdschapmaar ook angst teekenden zich op
haar gelaat, toen ze het venster opende.
Marielaat mij binnenik wordt achtervolgd
was alles wat hij kon uitbrengen en toen ze geen
bezwaar maakte, sprong hij vlug naar binnen,
sloot het venster en liet het gordijn neer. Zwijgend
keek Marie toe, doch toen hij, uitgeput door de
overspanning van de angstige oogenblikkendie
hij doorleefd had, op een stoel neerzonk, zeide
ze zacht: „Ik was zoo bang, toen ik al dat
schieten hoorde, maar nu Goddank!" en ze
slaakte een zucht van verlichting. Dit deed hem
in eens weer overeind springen.
Marie, zeg, was je bang om mij was het om
mij, dat je schreide, toen ik voor het raam stond?
Marie, spreek, mijn liefste!" en hij sloot haar in
zijn armen. Zij liet hem begaan en terwijl ze
haar kopje tegen zijn schouder liet rustenkuste
hij haar de tranen uit de oogen en streelde heur
haar.
„Mijn lieveling".
Op eens richtte zij zich verschrikt op„Hoor
en toen hij eveneens luisterde, vernam hij in de
verte het geluid van stemmen, dat langzaam
scheen te naderen
„O God, ze komen! Je moet weg vóór ze hier
zijn!" riep ze in de grootste angst uit.
„Maar waarheen?!" „Volg me, maar stil!" en
zachtjes opende zij de deur welke toegang gaf tot
