60
aan te doenze moest naar beneden. Ving wreef
ze haar wangen nog een beetje om er niet al te
bleek uit te zienbeproefde haar gezicht in een
vroolijke of tenminste in een gewonen plooi te
zetten en ging de trap af.
Halverwege vloog Willy haar al tegemoet.
„Zoo, Ellekind, hoe gaat het met jou, lieve,
hemel, wat heb ik je in een tijd niet gezien, waar
heb je in 's hemelsnaam gezeten?
Elly glimlachte mat: „maar Wil, en gisteren ben
je nog hier geweest."
„Gunst, da's waar ook. wat ben ik toch een
uil," zei Willy met een komiek-wanhopig gezicht.
„Maar zeg, wat doe je aan morgenavond op het
bal, je nieuwe jurk zeker hè, en je witte schoenen
of je zwarte?" Elly schrok, het bal, daai had ze
nu heelemaal niet meer aan gedacht, het bal,
waar ze zich zóó op verheugd hadwaai ze met
Vic al een heeleboel dansen voor besproken had
en dan haar nieuwe jurk, waar ze zoo trotsch op
was en waar Vic zoo verlangend naar was geweest.
„Elly, Elly," had hij gezegd, „kind, ik durf haast
niet met je te dansen, want dan steek ik zoo
vreeselijk bij je af". En ze had zich lachend tegen
hem aangevlijd en plagend gezegd„Oowat
ben ik weer nederig, net of je je niet van je waarde
bewust bent, of je niet heel goed weet, datje mooie
donkere oogen hebt en dat bijna alle meisjes vei-
liefd op je zijn!"
En hij had haar naar zich toegetrokken en haar
gekustvurig en hartstochtelijkop haar mond
haar oogenheur haartotdat ze zich hijgend van
