VERLOOCHEND In de kussens weggedoken veerde hij regelmatig op en neer met het stampen van den wagon op de rails; willoos bungelden zijn knieën enkeek hij naar buiten, naar het voorbijflitsen der lantaarns. Een coupé verder zaten ook lui, hij kon ze duidelijk hooren schreeuwen, maar hier zat hij gelukkig rustig; heerlijk alleen, alleen met zijn gedachten. Beroerd dat de lui hem nu gezien haddenmaar wat deed het er nu ook eigenlijk toe? D'r waren er toch wel meer. Jamaar ze pestten hem altijd zoo en dan hij met een meisjeMaar verd hij trok zich er ook geen laars van aan. Nog één jaar en dan hoefde hij immers niet meer zoo ge heimzinnig te doen. Nog één jaar en dan had hij lak aan de heele pan. Maar dan moest hij nou vossen. En hij wou vossenhij wou het Straks smeerde hij hem hard voor de lui uit dan kon hij er al in liggen, als ze kwamen. Kaartje afgeven, Valkenberg, stad door, sabel wegbrengen, vestiaire, naar boven. Nog één jaar. Eigen baas. Maffen moest hij, anders was hij morgen zoo meelig. Wat snurkten de lui; Mies zou zeker moigen

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1913 | | pagina 241