10
d'amour dure un instant, mais chagrin d'amour
dure toute la vie!" en ik was het roerend met
het goede mensch eens,
Ook dat heb ik zelf ondervonden en uit je brief
is haast op te maken, dat jij daar ook van mee
kunt praten.
Misschien weet je wel met of door wien ik dat
te lijden kreeg, onze kletsgrage clubgenooten zullen
je wel ingelicht hebben.
't Is nu alweer ruim anderhalf jaar geleden, dat
het gebeurde, maar ik voel het nog altijd en zal
het altijd blijven voelen. De wond is te groot dan
dat er geen litteeken van zou overblijven. Ik
maak er hem geen verwijt van, maar 'tis toch
wel ellendig om ineens al je geluk vernietigd te
zien.
Zulke dingen vergeet je natuurlijk nööit, al heb
ik al lang vergeven.
Toen heb ik me heilig voorgenomen om niet
meer aan zulke dingen te doen en een tijdje heb
ik me er aan gehouden. Maar ochhoe gaat het
Ulrich kwam op mijn pad. Zijn moeder en de
mijne waren vriendinnen, wij kenden elkaar al
zoowat van onze geboorte af, hoewel wij niet veel
met elkaar omgingen. Hij vond mijn hart week
door al 't verdriet en door mijn verlangen naar
steun werd ik verliefd op hem.
Maar het is toch niet dat meer. Ik weet vrijwel
zeker, dat ik dat voor niemand meer voelen kan
en het is mij dus vrij wel onverschillig of het de
een is of de ander: ik houd wel van Ulrichmaar
zooals ik je zeg, de ware liefde is het niet, die
