't Is Mei!
Aan Marie,
O, boven Dante's hellepoort
schreef hij, in vlammend schrift, dit schrikb're woord
„Gij, die hier binnentreedt
laat varen alle hoop! verzink, verga!"
Maar somberder dan deze hel,
verschrikkelijker dan dat woord
is mijne toekomst na het woord
dat zij me toewierp, „zij" met wie
de hel voor mij een paradijs zou zijn:
„Ik min een ander, ga! en wees alleen!"
Haar gulle lach op rozig dons zich wiegend,
de geest'ge wangen plooiend en den zoeten mond,
die lieve lach, waarvoor 'k een Eden gaf
die lach, waarvoor 'k een Hemel missen wou.
Helaas niet meer voor mij
Haar geestig woord, haar schalke scherts,
haar diep gevoel, haar poëzie,
haar liefde, haar trouw, haar al
't ging heen't verdween voor mij
2
