44
hemel. De maan verhief zich langzaam en statig
boven de duinenrij, die zich nu grillig afteekende
tegen den lichtenden achtergrond. De nachtkoningin
overgoot weldra met haar matte stralen, die mij
zoo weemoedig stemden, het strand en tooverde
daarop die zilverwitte glansalof wij over een tapijt
van wit fluweel voortschreden. Toen heb ik haar
bekend mijn innig geheim, ik kon het niet langer
voor mij houden: het jubelde in me; toen ze zich
met haar helder stemmetje tot mij vooroverboog
om mijn woorden te beamen was 't als zong zij
die woorden op de melodie der eeuwig voortstu
wende zee. En ik heb haar gekusten nogmaals
gekust op haar zachte wangen en haar blank voor
hoofd haar gewiegd in mijn armen. Heerlijk was
die avond; toen èn de sterren èn de zee, jade ge-
heele natuur zich beijverde om in de goddelijke
stemming van onze zielen geen wanklank te brengen.
„Geeft acht", brulde de surveillant.
Te laat, langzaam ging het hemelsche kopje van
mijn sweetheart over in het echt aardsche, strenge,
koude gezicht van den luitenant van piket.
8.50 bij den C.O. komen
Geen verlof aanstaande Zondag
„Fair thee well thy fairy girl"
't Lamplicht suizelde
De idioten om hem heen grinnikten
Hamédek.
