STIKUM 1912-13.
Voor degenen, die mij nog niet kennen, mijn
naam is Stikum. Gelukkig zijn er onder de
oudere Kilacadmonbewoners, zoowel als onder de
jongere, slechts weinigen die het voorrecht niet
genieten Stikum te kennen en dus mogen we
hopen, dat voor niemand deze naam nog een on
bekende klank zal zijn.
De laatste prestatiën dateerden van het begin 1911
en daarna is Stikum in de bekende doofpot gegaan,
waaruit alleen te voorschijn kwam geheel verkoold
natuurlijk, een groote dosis oude costumes en andere
tooneelartikelendie nog een plaatsje vonden in de
kleedkamer achter het tooneel op de Sociëteit. Het
waren deze reliquieëndie het eenige stoffelijke
overblijfsel vormden van de doode.
Laten we ons gelukkig prijzen, dat de doode
nieuw leven is ingeblazen en dat aan Stikum de
eer toekomtden cadetten er op gewezen te hebben
dat ze zich 's Zondags-avonds ook nog ergens anders
kunnen amuseeren dan in de lunchroom, op de
slaapzaal of in zaal 39a.
Een vereeniging in ons corps, zonder reglemen
ten, zonder kas, zonder bestuur, wier leden toch
één hecht geheel vormen en op de juiste wijze
