71
De verpleegster was naast zijn bed gaan zitten
op een laag bankje en zei hemzich heel kalm te
houden en te gaan slapen. Ze nam zijn bevende
hand in de hare en door die aanraking kwam een
zalig gevoel van rust en veiligheid over hem en
hij sliep in
Toen Alex Kweznasof weer ontwaakte, voelde
hij zich veel beter. De barstende hoofdpijn was
haast geheel verdwenen. Het bankje naast zijn bed
was leeg en zijn oogen zochten naar die zachte
verschijning, die daar straks had gezeten, maar
ze vonden haar niet.
Hij kon nu heel rustig nadenken en herinnerde
zich weer alles. Dat gevecht op den berg, die
Japanners vlak voor hem toen dat signaal om
terug te trekken en zijn blijven, geheel alleen.
Hoe hij toen met een geweer in de vuist op die
gele kereltjes was ingestormd, krankzinnig van
woedehoe hij bloed had zien vloeien uit won
den door hem toegebrachttoeneen stooteen
slag iets heel zwaars en pijnlijks op zijn been
zijn vallenen toenniets meer. Een
angstigezwarte nacht van stilteheel langheel
lang
Wat was er met hem gebeurdal dien tijd Of
was het niet zoo lang geleden Hij wist het niet.
Maar het leek zoo heel langzoo eindeloos lang
Nog iets herinnerde hij zich echter. Één kort oogen-
blik van licht in die duisternis, heel kortmaar
tochEen stem had hij toen gehoord en men-
schen had hij zien staan om hem heen en iemand
