Jaarverslag „Stiekum".
Lyfspreyk„Die Wahrheit soil niclit
immer gesagt worden".
Gisteren-avond ben ik naar „De Duivel" geweest.
In een heerlijke, zachte fauteuil, bijna zoo ge
makkelijk als onze niet genoeg gewaarde zetels op
de Soos, heb ik zitten genieten van Verkade's spel
heb ik in stille aanbidding gestaard naar Jolantha's
imposante verschijning, ben ik bedwelmd door de
fijne, prikkelende gezegden van den Duivel en
door de meeslepende liefdesscènesWant
voor liefdesscènes heb ik, helaas! altijd een zwak
gehad.
En toen, na het eerste bedrijf het scherm was
gedaald en ik me weer uit hooger sferen en vol
plané voelde neerzweven tusschen het mondaine
publiektoen m'n gevoelig reukorgaan de exotische
geuren opsnoof van de diverse parfums der Haag-
sche beau monde, ben ik in stil gepeins blijven
staren naar het langzaam dalende brandscherm
vóór me. Ik peinsdeen hoe langer ik
peinsde, hoe somberder ik werd. Want ik zag
voor me in een nevelig waas: het kleine, primitieve
tooneeltje van Stiekumik zag het benauwde
kleedkamertje met den spiegel die zoover mogelijk
