CXVII
Ten slotte verscheen nog „De Weduwe Hansen",
waarover alleen kan worden gezegd dat het kennen
der rollen over het algemeen beter, en de belang
stelling grooter had kunnen en moeten zijn.
En zöo kwam al spoedig het Kerst verlof.
Na deze beknopte bespreking van Stiekums
prestaties zooals deze aanschouwd werden door
het publiek in de zaal, zou ik de lezers en
lezeressen nog wel een kijkje willen gunnen achter
de schermen, maardan zou Stiekum niet
langer Stiekum zijn.
Een heel klein tipje van het gordijn dat. het
Heiligste der Heiligen voor het leekenoog vei bergt,
wil ik niettemin voor de nieuwsgierigen op
lichten
Aan ^de inrichting van het tooneel wordt de
laatste hand gelegd. De commissarissen van
materieel zijn in fantastische costumes druk bezig
de coulissen te verwisselen. Dit geschiedt een
voudig door de groflinnen achterzijde van het doek
met enorme hoeveelheden houtskool te beschilderen,
totdat plotseling voor de verbaasde oogen het
kerkportaal uit Pygmalions eerste bedrijf, streng
in stijl gehouden, verschijnt. A^ervolgens wordt
het tooneel ontruimdstoelentrappenbanken
waterglaasjes, enz., worden achter de coulissen
opgestapeld en de commissarissen die tevens acteur
zijn, gaan hun toilet verder voltooien. Een nauw
gangetje voert van het tooneel naar de kleedkamer.
Hier is het een chaos van menschen in de meest
wonderlijke kleeding, heeren en dames helpen
elkander met een heerlijke naïviteit aan hun toilet,
