CLIV
gevoeld het tragische van het heengaan, het voor
goed moeten missen van mannen, die voor de
C. S. en ons voelden hoezeer we dan ook nog
telkens blijken mochten ontvangen van belang
stelling in de oude inrichting.
Hopen we van ganscher harte, dat het hen
nog langen tijd gegeven zal mogen zijn, zich de
aangename jaren, welke zij aan de 0. S. verbonden
zijn geweest te kunnen herinneren. Vooral uw
„Crlück auf lector Altera, zal ons nog lang bij
blijven.
Helaas hebben we toen ook nog eenen verdienste
lijken oudgediende met militaire eer moeten graf
waarts brengende oude sergeant-majoor Gehrols
die nog zoo graag op de C. S. kwamons zoo
giaag van „zijn tijd" vertelde, is gestorven.
Eindigen we het verslag over ons eerste mobili-
satiejaar met den oprechten wenscli van, we mogen
wel zeggen, allen:
„Dat is eens, maar nooit weer".
