25
heilige rythen, alvorens hun verheven taak te
midden van het volk voor heel hun leven te aan
vaarden.
Blijde waren zij weder terug te keeren naar hun
heerlijken Tempel; lang hadden zij verlangd het
ontroerend-schoone peristylium met hunne dwepende
blikken te kunnen aanschouwen, weer neder te
knielen voor de beelden op de Piazza Amusementana
en daar in vurig gebed hun nederigen dank uit te
spreken aan de goede Geesten.
Toen, na lange, vermoeiende reis, onder heete
zomergloeiïngde poorten van het paedagogicum
voor hen werden geopend, toen hunne oogen,
gevuld met zuivere droppelen van ontroering, het
peristylium in hare vervallende grootheid en kracht
hadden zien schemeren in den komenden nacht,
spoedden zij zich vol hevig verlangen naar de
Piazza Amusementana, naar hunne stille, kil-
blankewarm-levende weldoenersbeelden.
Bevende van ontroering, met wankele schreden
betraden zij den gelieiligden grond der Piazza,
staarden hun oogen in transe naar de beelden
de beelden, die-verdwenen-waren
In sombere, kille verlatenheid lag de Piazza,
rossig overgloeid door de laatste stralen der onder
gaande zondie als een roode bal langzaam daalde
achter de Torra Granatica.
Troosteloos koud lag daar voor hen de eens zoo
weldadig-aandoende Piazza. Een atmosfeer van
weemoed waarde rond en de Academici stonden
verstomd van smarte te staren naar de ledige
voetstukken.
