27
trachtten berusting te vinden door stil gebed en
stage overpeinzingen en door onthoudingzelfs
van het allernoodigste. Maar ondanks alle ontbering
en afmatting was hun verlangen niet te stillen en
dikwijls, na lange dagen van sonibei zwijgen,
groepten de zwaksten samen in bange vertwijfeling
en klaagden elkander hun nood. De atmosfeer in
het paedagogicum werd van een vreemde, zwoele
zwaarte en de anders zoo gewillige geesten voelden
hoe de harmonische sfeer verstoord dreigde te
worden
Toen gebeurde het groote Wonder
Het was een schoone morgen in het najaar.
Dof-gouden zonnestralen drongen schuchter dooi
de wazige nevelentooverden brons-glans op de
bladeren der boomen en deden de tinnen van het
paedagogicum glinsteren in warme gloeiing.
De Academici schreden in lange, stille lij dooi
de morgen-rustige gangen naar de Piazza Amuse-
mentana voor het morgengebed.
De poort, welke toegang gaf tot de Piazza liet
stroomen zonnegoud sprankelen op den weg. Ont-
roerend-stil stond daar de poort, als verborg zij
achter haar heiligen ouderdom een groot geheim.
En ook de Academici was het, alsof iets gebeuren
ging dezen morgen
En waarlijkhet Wonder geschiedde!
Toen zijnog in de poorthun hoofden ophieven
om het louterende zonnegoud te groeten, stiaaide
hen oogenverblindend tegen het marmerwit dei
rustbanken. Zóó verblindend was deze witte
