In de vertè ontwaart hij het doel van zijn tocht:
Albion's voornaamste kruitfabriek. Doch de Britten
hebben hun maatregelen goed getroffen en overal
staan de luchtafweerkanonnen om de fabriek op
gesteld. Een hevig vuur dwingt hem veel hooger
te stijgen.
„Zoover is de luitenant toch niet geweest,"
denkt hij terwijl zijn blik de ruimte rondom hem
afzoekt, om te zien of er ook vijandelijke vlieg
tuigen in aantocht zijn.
Gelukkig, men vervolgt hem niet, en de kanonnen
kunnen hem op deze hoogte niet meer deren.
Wel is voor hem 't werpen nu ook lastiger ge
worden, doch hij vertrouwt op zijn geluk. De
twee eerste bommen zijn geworpen en hij meent
veel kan hij niet zien, maar toch„Dan
de derde nog maar" en hoopvol wendt hij bij
't loslaten van 't projectiel den blik naar Yvonnes
portretGod, wat is dat? Weggerukt is
liet voor een deelmeegenomen door een kogel
Hij wordt doodsbleek en wrendt werktuiglijk
zijn machine naar de zee. Een angstig voorgevoel
maakt zich van hem meester en spoedig houdt
hij met duizelingwekkende snelheid op 't vasteland
aan. Weldra krijgt hij de Belgische kust in zicht
en wat hij daar waarneemt, vermeerdert zijn
angst en versterkt zijn voorgevoel: De Britsche
vloot ligt voor de kust en rookwolken zijn zicht
baar op de schepen en in de duinen achter het
strand.
Hij vliegt over de vloot, denkt er niet aan, de
bommen, die hij over heeft, naar de schepen te
