In Avondglans.
199
Ik stond alleen in avondglans,
Bloedrood de zonne zonk
Van vlammenlucht in zilverzee,
Die nauw nog deinend blonk.
De stilte hing zwaar rond mij heen,
Heel ver een vogel vloog
Als bal van goud in gloed van licht,
Die opsteeg naar omhoog.
Toen kwam een klare klank van ver
Als zingen dat verklonk,
De bloedlucht vaagde uit in vaal,
Een wereld stil verzonk.
M.
