3
Herdenken.
Mijn Lief, in stille mijmer oogenblikken
zie ik je klare beelt'nis voor me komen,
je verre oogen, en in blanke drcomen
gaan mijn gedachten door den avond heen,
en wijlen weenend in de lichte oorden,
waar ééns de waêreld ons zoo zonnig scheen,
waar, samen droomend, we elkander schoorden.
En 'k hoor mijn eenzaam denken zachtkens snikken.
Soms ben ik luid en schijn je wel vergeten.
Maar met mijn weemoed kom jij stééds terug.
Een vreemde troost is mij dit stille weten.
Max.
Breda, Februari '16.
212
ar
