JE
Impressie.
De gouden-blauwe oogen in haar stil gelaat.
Twee vreemde avondbloemen in éthaeren vaas.
En in die bloemen Ziel van nooit-begrepen leed.
Zoo vaak heb ik de blauwe bloemen teer gekust
ze waren zacht, ze waren kil. O, mijne lippen
Ze huiverden, mijn tnllend-tèere, warme lippen.
Waarom moest ik de vreemde avondbloemen kussen,
de gouden-blauwe bloemen van het vlijmend leed
Ik zag in mijne droomen gouden-blauwe oogen,
die stralend-blijde kwamen over mijn gelaat,
en vlammend mijne starre oogen hel verblindden.
Ik voelde mijne warme lippen heet verbranden.
De gouden-blauwe oogen in haar zongelaat
Twee jonge morgenbloemen in éthaeren vaas.
En in die bloemen Ziel van nooit-geweten blijheid
Max.
Haag, Nieuwjaar 1917.
218
