Oudejaarsavondstemming. OudjaarsavondNu wellen in mij op al de emotie's van het afgeloopen jaar, maar onweerstaanbaar dringt zich op den voorgrond, die laatste schemering met jou. De korte middag was voorbij, de avond begon reeds te vallen. Juist was de schemerlamp opgestoken en het door de zacht roode lampekap getemperde licht hulde de kamer in een droomerigen mysterieuzen, schuchteren schijn. Je zat voor de piano, je teere vingers geleden over de toetsen en ontlokten aan de snaren mijmerende klanken, die zich aaneenrijden tot een zacht weemoedig liefdelied. Plotseling viel ik voor je neer op mijn kmëen en borg snikkend mijn hoofd in je schoot. Troostend streelde je kleine handje mijn haar, maar ik bleef weenenover het beangstigende, groote geluk, dat over mij gekomen was en waarvan ik voelde dat het niet kon blijven En het is heengegaan Nu weet ik, dat het nimmer meer zoo zal zijn en toch steeds meer en steeds heftiger verlangt mijn hart naar jou O, als ik maar wist, hoe ik mijn hart tot zwijgen zou brengen. Tonnie. 165

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1918 | | pagina 193