Herfstoffensief.
179
In de verte dreunt het kanon
Over de wijde velden van het Vlaanderenland is alles
grauw van den killen herfstregen. Over de groote heiden en
bosschen sluieren zich de grijze nevels
Grauw en strak is de lucht, alsof nooit meer een
vriendelijk zonnetje zou willen schijnen.
E.n de anders zoo vroohjke dorpjes liggen eenzaam en
doodschWant er is oorlog, al zooveel maanden
lang
En de weinige overgebleven bewoners zitten stil in hun
kleine woningen bijeen
Want buiten is het koud en nat
En in de verte dreunt het kanon
Over den grooten breeden marschweg, die ondanks de
goede verzorging, door de vele regens van de laatste dagen
overdekt is met een dikke laag klei, rukken nieuwe colonnes op.
Reserve formatie's zijn het, jonge regimenten, pas aange
komen uit de depots in het vaderland
Nog zien de grauwe uniformen en het lichtbruine leder
goed er nieuw uit, al is alles reeds bedekt met slik en
modderspatten.
En ernstig staan de bleeke gezichten, terwijl de compag
nieën zich voortworstelen door de modder, en door het slik.
Want ze weten, dat daar ginds, waar het kanon dondert,
^men hen noodig zal hebben.
