v X
Langzaam kwamen zijne collega's aangedraafd, een enkel
woord wisselde hij nog, maar nu was het oogenblik van
den start daar.
Daar stond de geheele rij. Wie zou overwinnen
Karei s handen waren onzeker, hij voelde zich zwak en
toch weer sterk. Nog één oogenblik daar gingen ze
af en in woesten ren volgden de dieren elkander.
Alles ging in een waas aan Karei s oog voorbij, het
was of een doek zijn oogen benevelde, maar hij voelde
zijn Black" onder zich en langzaam werd hij kalmer, werd
zijn gezicht niet meer belemmerd en werd hij weer normaal.
Het eerste wat hij zag was een tegenstander vóór zich.
Hij was dus niet de eerste. Een wanhoopstrilling ging
door zijn lichaam en alle spieren spanden zich. Woester
werd de ren, telkens sloeg hij de sporen in de zijden van
het arme paard, dat zijn uiterste best deed en tot bloedens
toe werden de sporen in het vleesch gedrukt.
De afstand minderde goddank hij zou het
halen „vooruit Black". En nogmaals minderde de
afstand nu was hij zijn tegenstander bijna gena
derd het werd een nek aan nek race, maar hij bleef
steeds iets achter. Daar doemden reeds vaag de jurytoren
en het publiek op aan zijn blik. Het gejuich was al te
hooren en hij was nog steeds achter.
„Hallo Black". En het dier kon niet vlugger. Nog
eenige honderden meters scheidden hem van het eindpunt.
Reeds gingen ze langs het publiek en scheen alles ver
loren
Maar ziet, het was of zijn tegenstander zijn vaart min
derde, de loop van zijn paard werd wankel en onzeker,
het dier werd onrustig en weigerde plots allen dienst. Voorbij
j-jschoot Karei en stoof over de eindstreep als eerste, omzienderj^
174
