zijn overgroote kalmte niets zou presteeren. Toen maakte
Nick weer een pas achterwaarts, hetgeen niet geschikt
was om Chick een blind vertrouwen in den goeden
afloop van den strijd te doen behouden. Toen een lang
fixeeren eindelijk een gelijktijdig op elkaar instormen
en de strijd was begonnen. Een vreeselijke, een afzich
telijke strijdDe twee woestelingen waren nu niet langer
te houden. Ze sloegen zóó wild, ze brulden zóó luid en
stampten zóó hard op den grond, dat de twee secondanten
opzij stoven en verstomd van schrik toekeken.
Het was een ontzettend schouwspel. Een agent, die in
de straat patrouilleerde en die op 't rumoer was toege-
loopen, was bij het zien van de twee wilden en de bloed-
spatten, bij het hooren van het krijgsgehuil en het doffe ge
luid van de wederzijdsche slagen, zóó van streek geraakt
dat hij zich slechts zeer langzaam uit de voeten kon maken.
Naarmate de strijd langer duurde, nam hij in hevig
heid toe. Nick Carter was bij het waanzinnige af en wist,
niet meer, wat hij deed. Ook Lord Lister was niet ge-
geheel meer in zijn normale doen, terwijl de secondanten
ruzie kregen over een toegebrachten stoot van Nick, welke
stoot, volgens het zeggen van Charley, veel te laag was
aangebracht. Deze ruzie begon langzamerhand een zeer
ernstig karakter aan te nemen en kort daarop was dan
ook het aantal vechtenden verdubbeld, terwijl het bloed
nu in een bedenkelijke hoeveelheid begon te vloeien
En de strijd duurde voort, bleef nog steeds onbeslist.
Eindelijk een laatste krachtsinspanning van Nick Carter,
die zijn toevlucht tot een porceleinen vaas op de toonbank
nam. Hij hief het instrument op, maar terwijl hij het op
het hoofd van Raffles liet neerdalen, gaf de edele lord
182
