IN MEMORIAM.
EDMOND VAN DULKEN.
In ons verlof kwam cle ontstellende tijding van het plot
selinge overlijden van Van Duiken.
Allen, zonder uitzondering, waren diep getroffen.
Een sympathieke kameraad, een kerel die den naam „Ka
meraad" ten volle waard was, zoo plotseling, zoo onver
wachts weggerukt uit onzen vriendenkring!
Twee jaar mochten wij met hem samen zijn, maar deze
tijd was lang genoeg om ons te overtuigen dat Van Duiken
iemand was, die voor allen een goed vriend en collega, voor
het Corps een der beste leden wias.
Waren er onder ons, voor wien een treurig sterfgeval onbe
kend was, nu wisten allen wat het zeggen wilde een afge
storvene te betreuren.
Want we missen veel in hem!
Van Duiken, je kon inslapen met de gedachte dat je
heel veel vrienden achterliet, vrienden in wier nagedachtenis'
je zult blijven voortleven als een trouw kameraad.
C. J.
115
