De Koningin van 't slagveld,
En nog zoo heel veel meer.
Wat doorgeloopen voeten,
En knagend harte/eer.
Een toren in de verte,
Van een bekend model.
Geeft evenveel emotie's,
Als 't heerlijkst minnespel.
Tragiek van lange wegen,
In stof en zonnelicht:
0, 'k zal maar niets meer zeggen,
In dit bedroefd gedicht.
148
N. T.
